Δουλειά VS Δουλεία

του Παναγιώτη Βέλλιου

Στις ημέρες μας η έρευση εργασίας ταλανίζει την κοινωνία και τους ανθρώπους της,σε υπερθετικό βαθμό.Οι διάφοροι πολιτικοί αργηγοί πανυγηρίζουν για την μειωσή της και με περηφάνεια το κάνουν ΄΄σημαία΄΄ στους προεκλογικούς λόγους τους.Η αλήθεια είναι κάτι άγνωστο για εκείνους ή μοναδικό κριτήριο είναι οι διάφορες στατιστικές που τους βολεύουν;

Η πραγματικότητα είναι άλλη και πονάει δυστύχως εμάς,τους απλούς ανθρώπους που δίνουν τη μάχη της επιβίωσης.Χιουμοριστικά και ειλικρινά ζούμε το <<survivor>>της παγκοσμοιοποίησης.

Τι μας συμβαίνει και ανεχόμαστε τέτοιες καταστάσεις;Οι ανάγκες μας είναι σημαντικότερες από την αξιοπρεπειά μας;Είναι τραγικό το γεγονός ότι...ο μισθός,ο βασικός είναι από 400 έως 500 ευρώ,η ώρα είναι 3 ευρώ,η ασφάλιση στην καλύτερη περίπτωση είναι τετράωρη και ας δουλεύεις και 12 ώρες την ημέρα,δώρα,επιδόματα και άδειες...ΤΕΛΟΣ.Οι εκπτώσεις άρχισαν νωρίς και είναι...οι εκπτώσεις της ζωής μας.

Φύσικα υπάρχουν και εξαιρέσεις και έκει θέλω να καταλλήξω.Ενάντια σε δήθεν δικαιολογίες κάνουν το σωστό και παρέχουν στους εργαζόμενους τους αυτό που δικαιούνται,επιμένω σε αυτό που δικαιούνται.Ποιός φταίει;Μην κουράζεστε...ΕΓΩ.Η ευθύνη είναι δική μου διότι επιτρέπω να με κυβερνούν οι άνθρωποι που μέχρι τώρα,τουλάχιστον,έχουν ψηφίσει 4 μνημόνια,που κάνουν τα πάντα για να είμαι σκλάβος σε όλους και σε όλα.Φταίω διότι επιτρέπω να δουλεύω σε καταστάσεις φρίκης όσο αφορά τα εργασιακά και φταίω διότι κοιτάω μόνο το πως θα είμαι εγώ καλά και για τους άλλους,αδιαφόρω.Επίσης,για το γεγονός ότι ζώ σ΄ένα ηλεκτρονικό κόσμο και σ΄ένα κόσμο της πλάκας.Είναι εύκολο για εμένα βλέπεις να ασχολούμαι με το τι γίνεται στον Άγιο Δομίνικο,μεταξύ των μαχητών-διασήμων διότι είμαι ο καλύτερος για να κρίνω και να γελάω με τους άλλους,δυσκολεύομαι με την προσωπική μου ζωή αλλά τελικά ...ποιός φταίει...ΟΙ ΑΛΛΟΙ!!!

Ας απαντήσουμε σιωπηλά μέσα μας και ίσως κάποια στιγμή να δώσουμε την πραγματική αξία στον ευατό μας και στους γύρω μας.Το μόνο σίγουρο είναι ένα...ο τόνος (΄)γύρισε στην αρχική του θέση και ζούμε στην εποχή της ΄΄δουλείας΄΄.